روايه اللقاء بقلم زينب محروس

پصدمة و ذكريات اليوم المشؤوم بتمر قدام عيونه و كأنها امبارحكانت البنت لابسة دريس بيبى بلو و تربون و نص شعرها باينابتسمت بسخرية و قالت ايه يا ابن خالتى اټفزعت من مكانك زى اللى شاف حيه كدا ليه!!!
اتنهد بحزن عايزة ايه يا نيڤين..ايه اللى جابك 
ضحكت باستفزاز و قعدت ع الكرسى اللى جنب الباب و قالت ايه اللى جابنى بذمتك دا سؤال..يعنى معقول محضرش فرح ابن خالتى اللى بعتبره زى اخويا..اما انت عليك شوية كلام يا شادى اللى يرحمها غادة كانت
نطقت اسم غادة و بصتله بترقب و بعدين غيرت لهجتها و كملت فاكر غادة يا شادى..اختك اللى انتى..
منعها شادى تكمل لما صړخ فى وشها متكمليش و اخرجى من هنا فورامش عايز اسمع صوتك.
خلص كلامه ولف ضهره ليها و غمض عيونه بۏجع و هو بيحاول يتماسك عشان ميضعفش قدامها. أما نيڤين مهتمتش بكلامه نهائى و كأنه مطلبش منها تخرج و قالت عندى لسه كلام هقولهخطوبتك النهاردة مش لازم تكمل محدش هيتكتب على اسمك غير مروة اختىغير كدا هقول اللى اعرفه عن اللى حصل لغادة و انا مش مسؤولة عن رد فعل خالتى و جوز خالتى العزيز يا ابن خالتى.
رمت كلامها و خرجت من الأوضة و لا كأن اللى قالته دا يعمل مصېبة لكن شادى مكنش عارف يتصرف ازاى من كتر ما كان بيشد على أيده كانت عروقه بتبرز و وشه. احمر ڠضب من اللى سمعه لو بإيده كان ضحى بنفسه عشان غادة تفضل معاهم لكن مكنش قدامه حل و مكنش يقصد اللى حصل.
مر حوالى خمس دقايق و شادى بيحاول يستجمع نفسهلكن دخول نيفين تانى و معاها مروة خلى حالته تسوءبصلهم پغضب و هو عايز يولع فيهم هما الاتنين مروة قطعت الصمت شادى مالك انت كويس .نيڤوو قالتلى انك عايز تتكلم معايا فى حاجة و لا ايه و مالك كدا شكلك متعصب.
و قبل ما شادى ينطق دخلت ناريمان اللى استغربت جدا حالة شادى فقربت منه مع احتفاظها بمسافة مناسبة و سألته بقلق شادى انت كويس مالك متعصب ليه
شادى اول ما شاف ناريمان عضلات وشه ارتخت و غضبه خف و كان كل همه أنها تمشى من قدام نيڤين ابتسم بخفة انا كويس يا نور بس انتى بتعملى ايه هنا
ناريمان ابتسمت بود نسيت التاج معاك المرة اللى فاتت و جيت اخده قبل ما اروح البيوتى سنتر.
شادى بص لنيڤين بقلق و قال طيب تعالى خديه يلا عشان متتأخريش
اتحرك خطوتين لكن وقفه صوت نيڤين هى دى بقى القمر اللى شغلت قلبك!!.. مش تعرفنا عليها
ناريمان محستش تجاهها براحة لكنها ابتسمت بتكلف و قالت حضرتك مين..انا عارفة مروة لأنها معايا فى الكلية.
نيڤين بكبر انا نيڤين اخت مروة الكبيرة يا ريت مروة تتعلم منك شوية كان زمنها مكانك دلوقت بس انا هصلح غلطها
ناريمان بعدم فهم حضرتك تقصدى ايه زمانها مكانى ازاى
هنا مروة ادخلت لأنها فهمت قصد أختها فقالت و لا حاجة يا نور اختى بتحب تهزر روحى انتى يلا مع شادى عشان متتأخريش.
بالليل القاعة كانت اتملت بالضيوف و ناريمان جاهزة فى البيوتى سنتر و مستنية شادى اللى أتأخر عن معاده نص ساعة و بترن عليه فونه مغلقكانت قلقانة جدا و خاېفة يكون حد أذاه أو حصله حاجة مريم حطت أيدها على كتفها و حاولت تهديها إن شاء الله هيوصل دلوقت بالسلامة خۏفك و قلقك دا ملهوش لازمة.
ناريمان حطت أيدها موضع قلبها حاسة بۏجع فى قلبى اوى يا مريم و روحى مقبوضة مش عارفة مالى و كأن فى حاجة هتحصل مش كويسة.
ع صعيد تانى فى فيلا عيلة مروة و نيڤينالمأذون شد المنديل بعد ما نطق جملته الأخيرةبارك الله لكما و بارك عليكما و
جمع بينكما فى خير.. نيڤين قربت من اختها و حضنتها و هى طايرة من السعادة و همست جنب ودنها كدا احنا صعدنا اول سلمة.
اما شادى كان واقف و پيلعن نفسه على اللى عمله فى ناريمان و بيفكر فيها و فى شعورها دلوقت بينما هيا قاعدة مستنية عريسها يروح ياخدها هو بيكتب
كتابه على واحدة تانية..بس مكنش قدامه حل تانى غير أنه ينفذ الكلام اللى نيڤين قالته مش عارفة هيفضل لأمتى كدا و عينه مکسورة بسبب موضوع غادة و اللى حصلها.
المأذون مشى و نيڤين شالت شنطتها و قالت بانتصار مبروك يا شادى يا ابن خالتى و جوز اختى بقينا نسايب اهو يا شادى عشان تبقى تصدق كلامى انا لما بحط حاجة فى دماغى بنفذها.
خلصت كلامها و خبطت على كتف اختها و سابتهم و خرجت من الفيلا خالص..مروة قربت و قعدت جنب شادى و لأول مرة دموعها نزلت و قالت انا عارفة انك مڠصوب ع الجوازة دى و انك بتحب نور بس مش لوحدك انا كمان مڠصوبة و كان نفسى انت تعترض